Ze zeggen dat sprookjes slecht voor je zijn
dat je er passief van wordt als vrouw
gaat geloven in de verkeerde vormen van liefde
maar sprookjes zijn fucking fantastisch
kleine kwaadaardige mannetjes
scheuren zichzelf doormidden als
je ze bij hun echte naam noemt
(hallo repelsteeltje, jij enge alt-right incel)
dan is er de man die een heel aanstekelijk deuntje fluit
waar alle ratten wild van worden en ze laten zich zien
in heel hun zalige smerigheid en zo kunnen we ze vertrappelen
stamp maar
want dit is het goede verhaal
van boontje en zijn loontje
maar doe je de verkeerde schoenen aan
die mooie rode gepunte laarzen
dan dans je jezelf dood en dan denk ik aan die influencer
die omwille van zijn imago niet met uitgestoken tong op de foto mocht
en ik denk: dans maar
dans jezelf maar dood
op je eigen feestje
in je eigen sprookje
dan is er de gouden gans of zwaan-kleef-aan
het internet onder de dieren, want emoties zijn besmettelijk
als gouden veren, meestal in kapitalen en spelfouten geschreven
en onze ogen kleven vast aan de woorden, net als aan dit gedicht
en dan is er de heks die je meeneemt
terug het oerbos in, weg van de wereld en haar schoonheidsidealen
en daar mest ze je vet met het heerlijkste eten en niemand zal het weten
(hallo, body positivity!?)
en goed, Ariel sneed haar staart in tweeën en verloor haar stem
voor een man, maar haar zussen bleven op de rotsen zingen
en lieten sukkels verzuipen, metoo gorgelden ze
terwijl ze weggleden onder het gladde oppervlak
van een glimlachende vrouw
en dan was er nog
de giftige appel
de glazen kist
het spinnewiel
de glazen muil
maar ook:
tafeltje dek je
ezeltje strek je
knuppel in de zak
in je mond zitten tanden
en je snijdt je vlees met een mes
een kroon is niet voor iedereen weggelegd
en elke hand
kan elk verhaal
verscheuren
Elfie Tromp