Tevreden schildpad Ziezo, laatste honderd jaar Weer niks uitgevoerd.

Grote kans dat je nog nooit van de dichter Fritzi Harmsen van Beek hebt gehoord. Vrees niet, geeft niks. Dat hadden de Poezieboys tot een jaar geleden ook niet. En mocht je haar al kennen, dan ken je haar als de dochter van de tekenaar van Flipje van Tiel of als de flodderdiva die in de gekraakte villa Jagtlust mythische feesten gaf.

De Poezieboys kennen haar als een lieve vrouw die moeite met het leven had. Een originele, gulle en talentvolle vrouw die prachtig kon schrijven en tekenen, die van kleine weerloze diertjes hield, grassprietbrieven schreef en eindeloos veel walnoten beschilderde. De Poezieboys brengen een mythe over een van Nederlands grootste dichters.

Concept en Spel: Jos Nargy en Joep Hendrikx | Tekst: Fritzi Harmsen van Beek | Regie: Silke van Kamp | Vormgeving: Vita Coenen | Techniek: Sabrina NaberMacnack | Fotografie: Gordon Meuleman

Recensie: Theaterkrant, Sanders Janssens